دروغگویی فرزندتان را در 7 مرحله درمان کنید

بیشتر ما گاهی دروغ می گوییم و با تغییر شکل دادن واقعیت سعی داریم دروغ خود را توجیه کنیم اما به محض اینکه

فرزندمان دروغ کوچکی بگوید، عصبانی و برآشفته می شویم. این در حالی است که بچه ها باید دوره های مختلف رشد را طی کنند تا کم کم تفاوت میان واقعیت و رویا را متوجه شوند...

براساس نظر پیاژه، بچه ها تا 4 سالگی رفتاری را که به خشنودی والدینشان بینجامد، به این معنا که «هر چیز مامان و بابا رو خوشحال کنه، خوبه و هر چه آنها را عصبانی کنه، بده» و با این تفکر ذهنی و رشدی، امکان دارد کودک 3 ساله شما در حالی که دور دهانش آغشته به مرباست، به چشمانتان زل بزند و بگوید نمی داند این شیشه مربا چرا شکسته و اصلا از وجود مربا در کابینت بی خبر بوده است! او می داند بی تردید شکستن ظرف مادر را عصبانی می کند و رفتار درست از نظر او، نگفتن علت واقعی این اتفاق است. بچه ها برای درک تفاوت بین حقیقت و دروغ به زمان نیاز دارند بنابراین باید در درک بهتر حقیقت و دروغ یاری شان کنید.

بررسی ها نشان داده فقط 18 درصد از کودکان 6 ساله می توانند تفاوت داستان های واقعی و تخیلی را درک کنند و بقیه بچه ها تا 9 سالگی قدرت درک تخیلی بودن داستان هایی مانند دیو و پری را ندارند. بچه ها در 7 سالگی از دروغ گفتن حس بدی پیدا می کنند و از مجازات می ترسند و در 12 سالگی که طبق نظریه دکتر پیاژه به بلوغ می رسند، می فهمند اگر نتوانند با گفتن حقیقت اعتماد مردم را جلب کنند، شکست خواهند خورد.

همه اینها را گفتیم تا به این نکته برسیم که دروغگویی در سنین مختلف تعابیر متفاوتی دارد و برای کودک قبل از سنین مدرسه، به کار بردن لفظ «دروغگو» جایز نیست. با این مقدمه، می رسیم به یک راهکار عملی 7 مرحله ای که شما را یاری می کند بچه هایی راستگو بار بیاورید:

 

 

مرحله اول: مفهوم حقیقت را آموزش دهید

از همان کودکی (2 تا 5 سالگی) هنگام بازی کردن با کودک، تماشای تلویزیون یا هنگام کتاب خواندن تفاوت میان حقیقی و غیرحقیقی بودن را به کودک بیاموزید. این فرصت ها می توانند مقدمه ای برای شروع بحث هایی در درک مفهوم حقیقت باشند. آیا اگر یک سگ زیر غلتک آسفالت برود، مثل کاغذ پهن می شود و بعد به حالت اول برمی گردد و می دود؟ یا اینکه بابا گفت چه بچه شیرینی! می خورمت... شوخی بود و نمی خواهد تو را بخورد.

 

مرحله دوم: معلم خوبی باشید

بچه ها از همان کودکی مانند دوربین فیلمبرداری هر چه از شما می بینند و می شنوند، ضبط و تقلید می کنند پس الگوی راستگویی باشید. وقتی برای ندادن پول بلیت سن کودک را به متصدی کمتر می گویید، او موضوع را می فهمد و شاید با تعجب بگوید: «من که 3 سالم نیست، بابا! 4سالمه!» پس با گفتن دروغ های کوچک و بزرگ از همان کودکی دروغگویی را به او نیاموزید. دروغ گفتن پشت چراغ قرمز، پای تلفن و... از چشمان او دور نخواهد ماند.

مرحله سوم: لاف زدن و پز دادن را دروغ گفتن ندانید

به فرزندتان کمک کنید تفاوت رویا و واقعیت را دریابد و بدون اینکه او را دروغگو بخوانید، سعی کنید روی لاف زدن او اسم بگذارید. مثلا وقتی فرزندتان در مورد ماشین کنترلی پرنده اش با دوستانش حرف می زند و آن را توصیف می کند، می توانید به او پیشنهاد دهید که به دوستانش بگوید شوخی کرده و واقعیت را توضیح دهد. یادتان باشد همه بچه ها گاهی «چاخان» می کنند ولی نگذارید لاف زدن آنها با این توجهات زیاد و رفتارهای غلط به یک مشکل تبدیل شود.

مرحله چهارم: باعث دروغگویی نشوید

گاهی والدین پس از مشاهده اعمال ناشایست کودک، برخورد تندی دارند و طوری از او توضیح می خواهند که مجبور به دروغگویی می شود اما هیچ وقت سوال نکنید؛ به جای اینکه بپرسید تو شیشه مربا را شکستی و به دلیل فریادی که می زنید، ترس ایجاد کنید، بگویید: «واقعا عصبانی شدم چون رفتی روی کمد و شیشه مربا رو شکستی!»

مرحلهر پنجم: جریمه دروغگویی با جریمه کار نادرست متفاوت است

به کودک توضیح دهید اگر راست بگوید، کمتر عصبانی می شوید چون دروغگویی جریمه اش را 2 برابر می کند و واقعا به حرفتان پایبند باشید. اگر نوجوان شما به جای رفتن به منزل دوستش، از جای دیگری سر در آورده و می خواهید او را تا 2 روز از بیرون رفتن از خانه محروم کنید، توضیح دهید اول به دلیل رفتارت 2 روز محرومی و بعد به دلیل دروغگویی 2 روز دیگر هم جریمه می شوی. با این کار خواهد فهمید با راستگویی، جریمه اش نصف زمانی می شود که دروغ بگوید. از اجرای مجازات دروغگویی کوتاه نیایید.

 

 

مرحله ششم: راستگویی اش را تحسین و تقویت کنید

 

متناسب با سن کودک، صداقت او را تحسین کنید. فرض کنید کودک 4، 3 ساله شما شیشه مربا را شکسته، مکث کوتاهی می کند و به جای اینکه بگوید «من نکردم» می گوید: «ببخشید». در این صورت فورا بگویید از راستگویی ات خوشحالم و بعد از تحسین رفتار او، جریمه شکستن شیشه مربا را تعیین کنید. اگر فرزند شما به خانه می آید و در مورد اینکه کجا بوده راست می گوید، به او اطمینان دهید به عنوان پاداش این راستگویی، از این پس اجازه می دهید همراه دوستانش بیشتر بیرون برود. به او آرامش بدهید تا از ترس مجبور به دروغگویی نشود. اگر قبل از اینکه بفهمید، در مورد کاری که کرده به شما  گفت، او را کمتر از حالت معمول تنبیه کنید. در مورد این ارفاق مراقب باشید تا بچه ها برای فریبتان از این روش استفاده نکنند، به خصوص در صورتی که سابقه دروغگویی دارند.

مرحله هفتم: کمک گرفتن از متخصص و مشاور

بچه های بزرگ تر از 10 سالی که مدام دروغ می گویند باید از نظر مشکلات عاطفی و روانی بررسی شوند. برخی از آنها می دانند دارند رویا بافی می کنند اما اصلا از این موضوع ناراحت نیستند. این گروه هم به پیگیری نیاز دارند.

مشاوره روانشناسی

منبع: روزنامه سلامت

داشتن

هوش و حافظه برتر در طب سنتی به معنای گرمی مزاج تعریف می شود و در صورت افزایش سردی و تری(بلغم) در مغز کاهش حافظه و هوش را در پی داریم که علائم سپیدی، نرمی و سستی پوست، سنگینی حواس، ریزش لعاب دهان و آب بینی رقیق غیر سوزان، آروغ ترش و ضعف معده (با خوردن ترشیجات)، ضعف جسم و مفاصل، بی میلی به غذای صبح، و در صورت افزایش و شدت بیماری سکته، برص، سفیدی ادرار، درد عقب سر، خواب زیاد (سطحی) را در پی دارد.

هم هوش و هم حافظه قابل افزایش است و اگر چه مزاج معتدل و ژنتیک بصورت کلی و پایه نقش اصلی را در آن بازی می کند اما با هر پایه ای از هوش می توان آنرا افزایش داد.

ثابت شده است که بر خلاف دیگر اعضا هر چه مغز بیشتر بکار گیری شود توانایی آن افزایش می یابد. با وجود اینکه به نظر می رسد میزان حجم حافظه در مغز ثابت است اما هر چه مطالب بیشتر در مغز ذخیره شود توانایی حفظ در آن بیشتر می شود به شکلی که نمی توان برای آن مرزی تعیین کرد. به عنوان مثال حافظان قران یا دیوان شاعران از این توانایی نسبت به دیگران بیشتر برخوردارند. بنابراین از روشهای مختلف حفظ مطالب، تستها و تمرینات هوش و ریاضی که در بازار به وفور یافت می شود استفاده کنید تا هم ضریب هوشی و هم حافظه در شما افزایش پیدا کند.

اگر اضطراب و استرس زیاد باشد می تواند تاثیر منفی بر حافظه بگذارد بنابراین حفظ آرامش خاطر برنامه ریزی و خواب و استراحت کافی بر حافظه تاثیر گذار است. تقویت حافظه نیز مانند تقویت قوای جسمانی نیازمند تمرین و ممارست و پشتکار دارد داشتن برنامه منظم برای تکرار مطالب بسیار مهم است همچنین فرد باید از نظر روحی در آرامش باشد استراحت کافی داشته باشد، خواب آلودگی، نگرانی و استرس بیش از حد باعث تاثیر بر حافظه و تمرکز فرد خواهد شد.

پیشگیری:

اعتدال مزاج و تنظیم تغذیه بر اساس مزاج و داشتن هدف و انگیزه کافی نظم و برنامه ریزی و تکرار مطالب در فواصل منظم و نیز استراحت کافی و داشتن تمرکز در هنگام مطالعه به تقویت حافظه کمک می کند کلا از نگاه طب سنتی رعایت ضرورتهای شش گانه زندگی مثل:

1. وجود هوای سالم

2. خوراکیها( ماکولات ) و نوشیدنیها( مشروبات ) متناسب با مزاج 

3. خواب و بیداری به اندازه 

4. فعالیتها و حرکت و سکون جسمانی متناسب سن و جنس

5. بهداشت روانی 

6. توجه به احتباس و استفراغ (مندفعات بدن)، در حفظ سلامت بدن خیلی موثر است، که با حفظ سلامتی و نبود بیماری هوش و حافظه خوبی هم در فرد وجود خواهد داشت.

از نگاه طب کلاسیک:

در مورد تقویت حافظه می توان از مواد افزایش دهنده حافظه، کولین را نام برد( ماده ای که به طور طبیعی در بسیاری از غذاهای چرب وجود دارد ) که موجب افزایش حافظه می شود.

مواد غذایی که دارای بیشترین مقدار کولین هستند به ترتیب شامل : جگر گاو ، تخم مرغ، گوشت کبابی گاو، گل کلم، کاهو ، بادام زمینی و روغن بادام زمینی است. مواد آنتی اکسیدان که در سبزیجات تازه زیاد اند، موجب خون رسانی خوب به مغز می شوند و هر عاملی که خون رسانی به مغز را دچار وقفه کند، موجب کاهش توانایی های فکری می شود. مصرف زیاد و بیش از حد گوشت حیوانات که حاوی هموسیستئین است، موجب افت عملکرد مغزی خصوصاً در افراد مسن می شود.

برای افزایش حافظه: نمک و چربی اشباع کمتری مصرف کنید. چربی امگا 3 را که در ماهی زیاد است، بیشتر مصرف کنید. تمشک، توت فرنگی، اسفناج و سیر بیشتر مصرف کنید، سویا را هفته ای یکبار در برنامه تان بگنجانید و مکمل اسید فولیک، B12، ویتامین E برایتان مفید است.

مواد ‏افزودنی به غذاها، برخی داروها مثل داروهای مخدر، مسکن و آنتی هیستامین و آرام بخش و نیز ‏کشیدن سیگار در این زمینه اثر دارد. استفاده از یادداشت و مرور مطالب می تواند به تقویت ‏حافظه کمک کند از طرفی تغذیه نیز بر حافظه تاثیر دارد قند، چربی و نمک باید کمتر مصرف شود ‏ولی مصرف میوه در رژیم غذایی باید رعایت شود.

از منظر طب سنتی

 

بیشتر عالمان طب سنتی از کندر به عنوان ماده ای موثر در افزایش هوش و تقویت حافظه نام می برند و از جمله معتقدند که اگر مادران آن را در دوران بارداری مصرف کنند، موجب افزایش هوش و توانایی یادگیری و تقویت حافظه در فرزندان می شود. کندر می تواند دارای تاثیری مثبت بر روند تکامل مغز و احتمالا شکل گیری مناسب درختهای دندریتی ، اکسونها و برقراری ارتباطات صحیح بین آنها باشد.

پیشنهاد درمانی

1. آشنای با مزاج سرشتی خود و رعایت تغذیه براساس مزاج

2.  پرهیز از مصرف مواد غذای بسیار سرد

3. مصرف میوه های خاصیت دار مثل سیب و انگور و به و انجیر

4. شربت عسل روزی 1 لیوان

5. کندر جویدنی روزی یک نخود جویده شود

6. حجامت عام و تکرار آن

7. قرائت چند آیه قران در روز

اراده خود را تقویت کنیم

چگونه اراده خود را تقویت کنیم ؟ اراده خیلی ضعیفی در انجام کارها دارم چه کنم ؟ راه های تقویت اراده کدامند ؟  برای چگونگی محکم کردن اراده توضیحات کاملی بدهید؟  و ...  

 پرسش هایی است که هر روز مخاطبان مرکز مشاوره  سایت تبیان از مشاوران ما می پرسند .

تا کنون نزدیک به 3000 هزار پرسش در خصوص تقویت اراده  پاسخ داده شده  و همچنان این پرسش برای کاربران ما وجود دارد که چگونه اراده خود را تقویت کنیم ؟ بهترین پاسخ به این پرسش  به شرح زیر می باشد:

شخص با اراده کسی است که وقتی درباره کاری، به خوبی تأمل کرد و آن را نافع دانست، تصمیم به انجام آن می‏گیرد و با فعالیت و ثبات قدم، آن را به اجرا در می‏آورد و در مقابل، فرد سست اراده ، با کمترین مشکلی، از انجام دادن کار، دلسرد شده ، دست از تلاش برمی‏دارد. شخص با اراده، کسی است که دارای هدفی معقول است و تا موقعی که به آن نرسیده، از تعقیب آن باز نمی‏ایستد و مشکلات و موانع روانی یا مادی، به اراده و عزم او لطمه نمی‏زند و از پیشرفتش، جلوگیری نمی‏کند.

راهکارهای تقویت اراده

1) تعیین هدف یا اهداف : انسان باید ابتدا هدف و یا اهداف خود را در زندگی و یا کاری که می‏خواهد انجام دهد ، به طور دقیق و مشخص، ترسیم کند. طبیعی است که این هدف، باید شفاف، معقول، قابل دست‌یابی، بدون افراط و تفریط ، مطابق توان و استعداد خود و واقع‌بینانه باشد نه بلندپروازانه و خارج از توانایی‌‏های شخص. در غیر این صورت، وقتی با مشکلات و موانع سختی رو‌به‌رو شود ، ناامید و دلسرد شده ، از ادامه کار، منصرف می‏‏شود و خود را ناتوان و بی‌‏اراده می‏بینید.

2) شناخت توانایی‌‏ها و استعدادها: همه ما در وجود خود ، از استعدادهایی برخورداریم . کافیست این نیروها را بشناسیم و برای رسیدن به هدف، آنها را به کار گیریم.

3) برنامه‌‏ریزی: باید برای تمام کارها و فعالیت‌‏های شبانه‌روزی، برنامه‌‌ای مدون و منظّم داشته باشید. بدین منظور از جدولی استفاده کنید که در ستون افقی آن، ساعات شبانه‌روز و در ستون عمودی، ایام هفته را یادداشت و تمام کارهای روزانه ـ خواب، استراحت، ورزش، مطالعه را در آن درج کنید و هر فعالیتی را در زمان خاص خود ، در جدول بنویسید و هیچ زمانی را بدون کار ، خالی نگذارید. هر روز صبح با نگاهی به آن برنامه ، به اجرای دقیق آن بپردازید و شب‏ها، قبل از خواب، آن را محاسبه و ارزیابی کنید. شایسته است همچون یک محاسبه‌‏گر جدی و قاطع ، فعالیت‏های روزانه و میزان موفقیت خود در انجام دادن آن ها را بررسی کنید و در صورت موفقیت، خود را تشویق و در صورت تخلّف و سهل‌‏انگاری در اجرا، خود را تنبیه کنید.

4) تلقین یا خودگویی‏های مثبت: گفتن، باور داشتن است. وقتی می‏گوییم من آدم شکست خورده‌ای هستم، بی‌استعدادم و عوض شدنی نیستم، درواقع، حکم محکومیت خود را صادر می‏کنیم. دستور دادن، فرآیند شدن است و ما را دستورات می‏سازند. سعی کنید دستورات خوبی به خودتان بدهید. شما با خودتان چه می‏گویید؟ فرهنگ ذهن و زبان شما، مثبت است و نیروزا و یا منفی است و نیروبر؟ تنها زمانی یک مسأله یا یک مشکل غیر قابل حل می‌شود که فکر کنید غیرقابل حل است. با ایمان داشتن به امکان وجود راه‌حلی برای مشکلات، راه‌حل ها را جذب می‌کنید. به خودتان حتی اجازه صحبت یا فکر درباره ناممکن بودن راه‌حل ها را دهید.

آجر‏های بنای هستی‌مان را، طرز تفکرمان می‏سازد و اگر بخواهیم در دنیای‌مان اتفاق زیبایی بیفتد ، گام اول ، تغییر در نگاه و بینش ماست. با تغییر نگاه ، ایده‌آل‏ها و اهداف زندگی‌مان به درستی شکل می‏گیرند و آن گاه گام دوم، یعنی تلاش مستمر و انتخاب‏های عالی و فرداساز، در دنیای ما رخ خواهد داد . «إن الله لایتغیر ما بقوم حتی یتغیروا ما بأنفسهم.»

5) تدریجی بودن تقویت اراده: برای به دست آوردن اراده‏ای قوی و محکم، باید به تدریجی بودن آن و نیاز آن به تمرین، توجه داشت. گمان نکنید می‏توانید به طور دفعی و بدون تلاشی درخور، به آن دست یابید. بنابراین، به راهکارهای عملی زیر توجه کرده، به آنها پای‏بند باشید:

ورزش کنید، در صورت امکان، چند دقیقه قبل از اذان صبح از خواب بیدار شده، نماز شب بخوانید و اگر در آن وقت بیدار نشدید ، قضای آن را به جا آورید. مقید باشید هر روز تعداد آیات معینی از قرآن را تلاوت کنید (حداقل 30 تا 50 آیه) و در صورت تمایل، در هفته‌‏های بعد، بر میزان آن بیفزایید.هر روز چند کار ارادی برای خود در نظر بگیرید و انجام دهید البته مراقب باشید انتخاب کارها از روی واقع بینی باشد و از تصمیم گیری های بلند پروازانه خودداری کنید و سعی نمائید درجه مشکلی کارها رو بتدریج افزایش دهید تا با توانائی های شما همخوانی داشته باشد.

بعد از این که خود را در انجام برخی از کارهای ایجابی مثل صبح زود بیدار شدن، نماز سر وقت، تلاوت قرآن و ورزش صبحگاهی، موفق شدید برای انجام کارهای سلبی تصمیم بگیرید یعنی تصمیم بگیرید کارهایی که نباید انجام دهید رو بتدریج ترک کنید مثلا به عنوان نمونه می خواهید غرایز جنسی خود را مهار کنید. در اینجا باید رفتارهایی که باعث شعله ور شدن شهوات می شه رو ترک کنید.

ترک گناه و مخالفت با هواهای نفسانی، نقش بسیار مؤثری در تقویت اراده و نهادینه کردن آن در درون انسان دارد. هرگز در کارها، ناامید نشوید و با حالتی تهاجمی، برای پی‌گیری و به انجام رساندن کارهای ناقص و ناموفق، تلاش کنید. کارهایی را که به عهده می‏گیرید، ناتمام رها نکنید و آن ها را به نحو احسن و تا رسیدن به نتیجه مطلوب، ادامه دهید و از پراکنده کاری و آشفتگی در کارها که موجب به هم ریختگی نظام فکری می‏شود ، بپرهیزید و به فعالیت‏های خود ، تمرکز و انسجام ببخشید. از کمال طلبی بپرهیزید و هرناکامی را تجربه ای برای کسب موفقیت های بعدی بدانید و نه شکست. به جای مقصر دانستن بخت و اقبال، موانع را بررسی ‌کنید. همواره بر خداوند ، توکل کرده و در همه امور، از او استمداد جویید.

مرکز مشاوره تبیان

چگونه فضانورد شویم؟

 فضانورد کیست و چگونه می توانیم فضا نورد شویم ؟ این پرسش بسیاری از مخاطبان مرکز مشاوره است که به فضا نوردی علاقه دارند.

 فضانورد در تلفظ انگلیسی [استرونات] و در تلفظ روسی [کاسمونات] خوانده می‌شود. تعاریف کم و بیش متفاوتی از فضانورد ارائه شده است. در بعضی از این تعاریف فضانورد کسی است که طی برنامه پرواز فضایی سرنشین‌دار، برای فرماندهی، خلبانی یا ارائه خدمت به عنوان یکی از اعضای خدمه‌ فضاپیما آموزش دیده است. در روسیه، زمانی کسی فضانورد محسوب می‌شود که پس از دریافت آموزش‌های لازم به فضا سفر کند و بازگردد. اگرچه کلمه فضانورد غالباً به صورت خاص برای حرفه‌ای‌های پرواز فضایی به کار می‌رود اما گاهی به هر کسی که به فضا سفر کرده باشد اعم از دانشمند، فرد سیاسی، خبرنگار یا گردشگر نیز اطلاق می‌شود.

در خصوص ارتفاع پرواز یا مرز فضا برای فضانورد شدن نیز معیارهای متفاوتی وجود دارد. در ایالات متحده کسی (اعم از فضانوردان متخصص، نظامی یا تجاری) که به بالای 80 کیلومتر (50 مایل) پرواز کرده باشد را فضانورد می‌گویند. فدراسیون بین‌المللی هوانوردی پرواز به ارتفاع 100 کیلومتری (62 مایلی) را به عنوان ملاک فضانورد شدن قرار داده است.

بر اساس قوانین این فدراسیون، همچنین، شخصی که پرواز فضایی را انجام می‌دهد باید دوباره با فضاپیما (یا کپسول فضایی) روی زمین فرود آید یا به عبارتی پرواز فضایی را به طور کامل به اتمام برساند تا فضانورد محسوب شود. طبق این تعریف پریدن فضانورد با چتر از درون فضاپیما در هنگام فرود (مانند فرود گاکارین) پذیرفته نیست.

با انجام پروازهای فضایی خصوصی و تجاری در چند سال اخیر، سازمان‌های فضایی ایالات متحده و روسیه برای متمایز کردن این فضانوردان از فضانوردان حرفه‌ای که توسط این سازمان‌ها تربیت و به فضا فرستاده می‌شوند، عبارت شرکت کننده در پرواز فضایی را به کار می‌برند.

چگونه فضانورد شویم

در ابتدای شکل‌گیری پروازهای فضایی سرنشین‌دار، بیشتر فضانوردان را خلبانان نیروی هوایی و یا نظامیان تشکیل می‌دادند. هم‌اکنون این قضیه شکل دیگری به خود گرفته است. هر کشور هر فردی را که با توجه به ملاک‌های و معیارهای خاص خود واجد صلاحیت برای فضانورد شدن بداند می‌تواند برای فضانوردی تربیت کند.

روسیه برای تربیت فضانوردان شهرکی تاسیس کرده است که فضانوردان در آن آموزش‌های لازم را دریافت می‌کنند و آزمایش‌های متفاوت را می‌گذرانند برای پرواز فضایی آماده شوند. این شهرک که [شهرک ستارگان] نام دارد در نزدیکی مسکو واقع شده است و سازمان فضایی روسیه از آن برای تربیت فضانوردان تجاری و یا فضانوردان سایر کشورها نیز بهره می‌گیرد.

ایالات متحده برای تربیت فضانوردان خود مراکز آموزشی مجزایی وابسته به سازمان فضایی این کشور، ناسا، دارد که در آن افرادی که تمایل به فضانورد شدن دارند و از نظر روحی، جسمی و تحصیلی واجد شرایط شناخته شوند چند سال به صورت شبانه‌روزی در این مراکز آموزش می‌بینند. در حال حاضر اکثر منتخبین فضانوردی از بین افرادی که تحصیلات دانشگاهی دارند برگزیده می‌شوند.

آموزش افراد در این مراکز متفاوت است. گروهی برای هدایت فضاپیما آموزش می‌بینند. این افراد اغلب تحصیل‌کرده‌های یکی از رشته‌های مهندسی هستند و در نهایت خلبان یا فرمانده فضاپیما می‌شوند. گروهی دیگر که به متخصصین پرواز معروفند، بیشتر در رشته‌های طبیعی مانند زیست‌شناسی، شیمی و بیوشیمی، پزشکی و رشته‌هایی از این قبیل تحصیل کرده‌اند و برای انجام پژوهش‌هایی در خصوص رشته تحصیلی خود در فضا و یا آزمایش‌های مشابه آموزش می‌بینند. این افراد باید کار با دستگاه‌ها موجود در ایستگاه فضایی و سایر تجهیزاتی که برای هدایت و انجام آزمایش‌ها و پژوهش‌های خاص به ایستگاه حمل می‌شود را به طور کامل بیاموزند. گروهی از متخصصین پرواز، تکنسین‌های فنی هستند و امور فنی و مهندسی ایستگاه را هدایت می‌کنند. این افراد در ساخت و تکمیل ایستگاه فضایی نقش موثری دارند.

آموختن انجام امور روزمره در فضا، علاوه بر انجام کارهایی مانند نحوه داخل و خارج شدن صحیح از فضاپیما، راه‌پیمایی در خلاء، استفاده از دستگاه‌های ورزشی و سایر دستگاه‌هایی که کاربرد عمومی‌تری در فضا پیدا می‌کند، از جمله آموزش‌هایی است که تمامی فضانوردان با هر تخصص و با هر هدفی که به فضا می‌روند اعم از خلبان، دانشمند و یا گردشگر باید به طور کامل در مراکز آموزش فضانوردی بیاموزند.

شرایط فیزیکی و بدنی در فضا

سفر به فضا هیچ خطری برای سلامتی انسان ندارد. البته همواره الزامات پزشکی باید درنظر گرفته شود و تجهیزات دارویی و پزشکی در زمره اولین ضروریات محسوب می‌شود. در این زمینه حداقل همان میزان سختگیری و ملاحظه‌ای که در اردوهای قطب شمال و یا کوهنوردی‌های طولانی‌مدت به کار می‌رود، لازم است. اما سفر فضایی در حالت کلی روی سلامت انسان تأثیر منفی نمی‌گذارد. گواه این مطلب، سلامت کامل فضانوردان قدیم و جدید، مانند وضعیت خوب جسمانی سناتور گلن است که در سن 76 سالگی پرواز موفقی با شاتل فضایی انجام داد. وی که در سلامت کامل به سر می‌برد، هنوز هم دائماً با هواپیما پرواز می‌کند.

تنها موردی که در سفر فضایی ممکن است وجود داشته باشد حالت‌های (تهوع و سرگیجه) ناشی از حرکت است که به آن در اصطلاح فضازدگی می‌گویند و حالتی شبیه به دریازدگی است که با داروهای معمول این بیماری می‌تواند برطرف شود.

قوانین مدون شده پروازهای تجاری سرنشین‌دار

اداره هوانوردی فدرال (اف‌ای‌ای) امریکا، در دسامبر 2005، بیش از 120 صفحه قانون درباره پروازهای فضایی منتشر کرد. این قوانین که در حقیقت آینده گردشگری فضایی را قانون‌گذاری می‌کند، همه چیز، از استانداردهای پزشکی گرفته تا آموزش‌های پیش از پرواز را در بر می‌گیرد. پیش از سفر به فضا، که به نوعی خارج از دنیای عادی ما است، شرکت‌های گردشگری باید شرکت‌کنندگان در پروازهای فضایی یا همان مسافران فضایی را از خطرات سفر آگاه کنند. مسافران هم باید پیش از سوار شدن به فضاپیما، رضایت‌نامه کتبی بدهند.

در این قوانین پیشنهاد می‌شود از مسافران فضایی آزمایشات فیزیکی به عمل آید، اما این امر ضروری نیست. مگر اینکه بنا بر نظر اف‌ای‌ای نیاز واضحی در این زمینه احساس شود. همچنین مسافران باید بدانند در موارد ضروری مانند از بین رفتن فشار داخل کابین، یا مشاهده دود یا آتش چه کاری انجام دهند، علاوه بر این در مورد نحوه خارج شدن درست از وسیله نقلیه آموزش‌های لازم را دریافت کنند. ضمناً خلبانان وسایل نقلیه فضایی باید گواهینامه خلبانی از اف‌ای‌ای داشته باشند و نیز نشان دهند که نحوه کارکردن با وسیله نقلیه را به درستی می‌دانند. هر یک از اعضای خدمه باید گواهینامه پزشکی مبتنی بر یک سال پرواز داشته باشند و همچنین مطابق همین قوانین، وضعیت فیزیکی و ذهنی اعضای خدمه "باید برای ایفای نقش‌های وابسته به ایمنی کافی باشد". طرح مذکور شامل خود مشخصات وسایل نقلیه نمی‌شود اما خدمه باید آگاهی پیدا کنند که وسیله نقلیه به مردم آسیبی نمی‌رساند.

قوانین دیگری که پیش از تدوین این قوانین وجود داشت، بخشی از فعالیت‌های فضایی بخش خصوصی مانند پرتاب‌های تجاری ماهواره‌ها را شامل می‌شده است اما تا به امروز قانونی که شامل حال پروازهای فضایی خصوصی مردم شود، وجود نداشته است. طرح 123 صفحه‌ای اداره هوانوردی فدرال، اولین قوانین مدون دولتی در این خصوص است.

منبع پاسخ : سایت دانشنامه فضایی ایران

کنیم؟

پاسخ: رنگ های موجود در سطوح دندانی اگر وارد نسج مینایی نشده باشند با روشهایی مثل بروساژ دندانها در مطب برداشته میشوند اما اگر رنگ طبیعی دندانها تیره و یا مواد رنگدانه ای در عمق مینا نفوذ کرده باشد روش بلیچینگ استفاده میشود.

بلیچینگ به معنای کاربرد موادی برای سفید کردن دندان ها است بدون اینکه دندان را تراش بدهیم. در این روش از مواد اکسید کننده مثل پراکسید هیدروژن برای روشن تر کردن دندان استفاده می شود. مواد اکسید کننده به داخل ساختمان کریستالی مینا نفوذ کرده و رنگدانه های موجود در آن را اکسید می کند که این عمل باعث سفید شدن رنگ دندان می شود.

دو روش اصلی برای بلیچینگ وجود دارد:

الف) بلیچینگ در مطب

ب ) بلیچینگ در منزل

در روش بلیچینگ در مطب مواد با غلظت بالا به مدت کوتاهی بر روی دندان قرار می گیرد. گاهی از نور یا لیزر برای بالا بردن کیفیت یا کم کردن زمان استفاده می شود. اساس این متد بالا بردن دمای پراکسید هیدروژن می باشد. مزیت بلیچینگ در مطب کم بودن تعداد مراجعه (یک تا سه بار) و نتیجه سریع آن است.

در روش بلیچینگ در منزل ماده سفید کننده توسط خود فرد به طور مستقیم روی دندان ها قرار داده می شود. نحوه درمان به این ترتیب است که پس از تشخیص دندانپزشک، ابتدا از دندان ها قالب گیری شده و مدل گچی ساخته می شود سپس قاشقک های پلاستیکی مخصوصی از روی مدل گچی تهیه می شود. فرد ماده سفید کننده را درون آن قرار می دهد و بدین وسیله ماده روی دندان قرار میگیرد.  ژل سفید کننده در این روش ضعیف تر از روش مطب بوده و غلظتی حدود 16 درصد دارد. مدت و مقدار استفاده از این روش باید کاملا کنترل شده باشد تا آسیبی به لثه و نسوج اطراف دندان وارد نشود. در بلیچینگ در منزل ماده هر روز به مدت 30 دقیقه روی دندان ها قرار گرفته و حدود چهار هفته طول می کشد تا به نتیجه دلخواه برسیم.

در مورد سفید کردن دندانها نباید زیاد افراط کرد زیرا دندانها جلوه ای مصنوعی پیدا می کنند و به این نکته باید توجه داشت سفید کردن دندانها دائمی نیست و استفاده مکرر از مواد رنگدانه دار سبب تغییر رنگ مجدد دندانها می شود.

استفاده از تکنیک های بلیچینگ در منزل و مطب باید همیشه طبق دستور و زیر نظر مستقیم دندانپزشک صورت گیرد و بهداشت دهان باید قبل از درمان ارزیابی شود.

ملاحظات قبل از بلیچینگ:

1. بیماران با سطح بهداشت پایین و افراد سیگاری مورد مناسبی برای بلیچینگ نمی باشند.

2. در کسانیکه دندان های جلوی آنان دارای پر کردگی های وسیع کامپوزیت(مواد همرنگ) دارد نیز بلیچینگ باید با ملاحظات خاصی صورت پذیرد.

3. ریشه های عریان شده که سابقه حساسیت نیز دارند ابتدا باید تصحیح و درمان شوند. بر این اساس بلیچینگ در کسانیکه قادر به حل این مشکل قبل از درمان نیستند منع می شود.

4. استفاده از هر دو تکنیک بلیچینگ در افرادی که به تازگی جراحی لثه انجام داده اند و یا بیماری های لثه درمان نشده دارند نیز نباید صورت پذیرد.

5. همچنین در بیمارانی که به مواد بلیچنگ حساسیت دارند و یا دچار حساسیت های بلند مدت دندانی بوده و درمان نمی شوند نیز نباید تجویز و استفاده شود.

6. تغییر رنگ ناشی از داروی تتراسایکلین و بعضی از موارد فلوئرزیس به درمان بلیچینگ ممکن است پاسخ مناسب ندهد. در این موارد از روش های درمانی دیگری می توان سود جست.

بلیچینگ در منزل (HOME BLEACHING)

در تکنیک سفید کردن توسط خود فرد در منزل ابتدا با گرفتن عکس و نمونه رنگ و ثبت آن، رنگ دندان قبل از درمان مشخص می شود تا بتوان روند درمان را ارزیابی کرد. به بیمار آموزش لازم در مورد چگونگی قرار دادن ماده درون تری (قاشقک) که معمولا به صورت ژل است داده می شود.  بسته به غلظت و درصد ماده سفید کننده حدود یک قطره برای هر دندان کافی است و از قرار دادن زیاد تر ژل در تری باید خودداری کرد. در صورت زیاد بودن ژل و یا پس زدن ژل از تری به دهان و لثه باید آن را با انگشت و یا مسواک پاک کرد . تماس دراز مدت ژل پراکسید هیدروژن با لثه سبب تحریک موضعی لثه می گردد.

بیمار باید بعد از 5 تا 7 روز به دندانپزشک مراجعه کرده و روند درمان مورد ارزیابی قرار گیرد. بهتر است بلیچینگ به آرامی و با ژل های مختلف و غلظت گوناگون ( از کم به زیاد ) انجام گیرد، به این صورت که سرنگ ژل بلیچینگ تک تک به بیمار داده شود و پس از بررسی نتیجه، سرنگ بعدی در اختیار وی قرار گیرد و چنانچه عوارض احتمالی مانند حساسیت بوجود آمد دستورات لازم داده شود و سپس سرنگ بعدی در اختیار وی قرار گیرد و همانطور که در قسمت اول مطلب ذکر شد این عمل حدود چهار هفته بطول می انجامد. در مواردی که بیمار تحلیل لثه دارد و ریشه دندان های وی دیده می شوند می توان از تری های کوتاه تر که فقط تاج دندان را در بر می گرد استفاده کرد که این عمل به کاهش حساسیت دندان کمک می کند.

بلیچینگ در مطب ( OFFICE BLEACHING)

در تکنیک بلیچینگ در مطب ابتدا دندان ها را بروساژ کرده تا هرگونه مواد غذایی و پلاک از روی دندان پاک شود. سپس یک لایه محافظ روی لثه قرار میگیرد تا از آسیب رسیدن به لثه جلوگیری شود. رنگ دندان توسط نمونه رنگ و تکنیک های عکس برداری ثبت و ضبط می شود تا با رنگ دندان پس از درمان مقایسه شده و نتیجه مورد ارزیابی قرار گیرد.

در روش های کنونی که در مطب انجام می شود از نور با طول موج مخصوص برای فعال کردن و گرمادهی به ژل سفید کننده استفاده می شود. به کمک برس، سطح دندان ها با ژل پوشانده می شود و سپس با دستگاهی ویژه نور لامپ هالوژن، به مدت 20 تا 30 ثانیه تابانده می شود. ژل به مدت حدود 20 دقیقه روی سطح دندان باقی می ماند و بعد به کمک ساکشن از روی دندان برداشته شده و محل با گاز تمیز می گردد. در هر جلسه تا رسیدن به رنگ مورد نظر 2 تا 3 بار می توان این عمل را تکرار کرد.

ملاحظات و عوارض پس از بلیچینگ:

بروز حساسیت نسبت به سرما و گرما در چند روز نخست پس از بلیچینگ طبیعی است ولی اگر بیش از چند روز بطول انجامید با مراجعه به دندانپزشک و فلوراید تراپی و همچنین استفاده از مواد ضد حساسیت این عارضه تا حد زیادی بر طرف می شود.

پس از بلیچینگ تا 2 روز از استفاده مواد رنگدانه دار مثل قهوه، چای، شکلات و نوشابه های گاز دار خودداری کرده و تا چند هفته مواد فوق را کمتر استفاده کرد.

نکته مهم : اگر دندان های بیمار پر کردگی های همرنگ دندان داشته باشد پس از عمل بلیچینگ باید ترمیم ها را تعویض و با رنگ جدید هماهنگ کرد. در موارد تغییر رنگ ناشی از داروی تترا سیکلین و یا فلوئورزیس که به علت زیاد بودن فلوراید آب آشامیدنی در هنگام تشکیل مینای دندان است ممکن است بلیچینگ کار ساز نبوده و یا کاربرد آن نتیجه کمی داشته باشد،.

نکته دیگر در مورد دندان هایی است که به علت ضربه دچار تغییر رنگ شده اند می باشد. نمای این دندان ها پس از درمان ریشه و یا قبل از آن با دندان های مجاور متفاوت است. روش سفید کردن این دندان ها با روش های فوق کاملا متفاوت بوده و فقط در مطب قابل انجام است و با تکنیک خاصی می توان به نتیجه رسید .سایت تبیان