رژیم سخت یکی از دلایل ریزش مو در زنان است. ممکن است در مدت زمان کوتاهی، با یک رژیم بسیار کم کالری، وزن زیادی کم کنید، ولی بعد از سه تا شش ماه متوجه ریزش موی خود خواهید شد.

1- مشکلات تیروئید: غده تیروئید به شکل پروانه و در جلوی گردن قرار دارد. این غده، هورمون تیروئید را تولید می کند و تنظیم کننده بسیاری از فرآیندهای اساسی بدن می باشد. اگر هورمون تیروئید بسیار زیاد و یا کم ترشح شود، می تواند بر روند رویش مو تاثیر بگذارد.
2- آلوپسی منطقه ای: مقصر این کچلی منطقه ای، سیستم ایمنی بدن می باشد که اشتباها با فولیکول های موی سالم می جنگد. در بسیاری از موارد، این ریزش مو دائمی نمی باشد.
منطقه ای که فاقد مو می باشد، بعد از شش ماه تا یک سال مجددا رشد خود را آغاز خواهد کرد. در موارد نادر ممکن است افراد تمام موی سر و بدن خود را از دست بدهند.
3- سندرم تخمدان پلی کیستیک: زنان مبتلا به این بیماری، دچار عدم تعادل هورمونی مزمن می باشند. بدن بیش از مقدار طبیعی، آندروژن می سازد و این عامل باعث می شود در صورت و بدن این زنان، موهای زائد بروید و موهای سر نازک تر شوند. این سندرم موجب مشکلات تخمدانی، آکنه و افزایش وزن نیز می گردد. در برخی مواقع، نازک شدن مو و ریزش آن، تنها نشانه واضح این بیماری می باشد.
بافتن موها و یا سفت بستن موها و نیز بیگودی موجب آزار پوست سر و ریزش موها می شود
4- عفونت قارچی ناشی از کرم حلقوی: هنگامی که کرم حلقوی بر پوست سر اثر بگذارد، قارچ باعث خارش سر و ریزش مو به صورت تکه ای می شود. منطقه کچلی می تواند پوسته پوسته و قرمز شود. این ریزش مو با داروهای ضدقارچ درمان می شود. قارچ می تواند از طریق تماس پخش شود، لذا اعضای خانواده فرد مبتلا نیز باید از لحاظ وجود کرم حلقوی بررسی شوند.
5- زایمان: برخی زنان ممکن است متوجه پرپشت شدن موها در دوران بارداری شوند و این به علت افزایش هورمون هایی است که موها را در حال استراحت نگه می دارند و از ریزش طبیعی آنها جلوگیری می کنند. اما این حالت همیشگی نیست، بلکه بعد از تولد بچه، میزان هورمون ها به حد طبیعی برمی گردند و ریزش موها تسریع می شود. دو سال ممکن است طول بکشد تا موها به حالت اولیه خود برگردند.
قرص ضد بارداری
6- داروها: عارضه جانبی قرص های ضدبارداری، ریزش مو می باشد. در برخی زنان، هورمون هایی که تخمدان را سرکوب می کنند، باعث می شوند موها نازک شوند. برخی مواقع، هنگامی که دیگر قرص مصرف نمی کنید، ریزش مو ایجاد می شود.
داروهایی که موجب ریزش مو می گردند، عبارتند از: داروهای رقیق کننده خون، فشار خون، بیماری قلبی، آرتریت و افسردگی.
7- رژیم سخت: ممکن است در مدت زمان کوتاهی، با یک رژیم بسیار کم کالری، وزن زیادی کم کنید، ولی بعد از سه تا شش ماه متوجه ریزش موی خود خواهید شد. رژیم غذایی نباید بسیار کم پروتئین و یا دارای مقدار بیش از حد ویتامین A باشد.
8- مدل مو: بافتن موها و یا سفت بستن موها و نیز بیگودی بستن موجب آزار پوست سر و ریزش موها می شود. در صورت استفاده طولانی مدت از این روش ها، باعث زخم شدن پوست سر و ریزش موی دائمی می گردید.
9- درمان سرطان: عارضه جانبی شیمی درمانی و پرتودرمانی، ریزش مو می باشد. این دو نوع درمان باعث آسیب فولیکول های مو می شوند. اما این ریزش مو موقتی است و بعد از اتمام درمان، دوباره موها رشد می کنند.
10- استرس بیش از حد: استرس های جسمی و روحی باعث ریزش ناگهانی نصف تا سه چهارم موهای سر می شوند. این ریزش موها ممکن است 6 تا 8 ماه طول بکشد.
ماینوکسیدیل

انواع درمان ریزش مو
1- داروها: ماینوکسیدیل دارویی است که برای ریزش موی زنان توسط FDA به تصویب رسیده است.
این دارو، ریزش مو را کم می کند و یا متوقف می کند و ممکن است باعث رشد مجدد موها شود.
برای ریزش موی منطقه ای، کورتیکواستروئیدها می توانند موجب رویش مو گردند.

2- لیزر: لیزر با انرژی کم ممکن است باعث رشد مو شود و از نازک شدن موها جلوگیری کند.
برای مشاهده نتیجه لیزر، دو تا چهار ماه زمان لازم است.

3- پیوند مو: در این روش، مو را از منطقه نازک سر جدا کرده و به قسمت موردنظر منتقل می کنند.
محدودیت این روش آن است که کچلی منطقه ای زنان، موجب نازک شدن تمام موها می شود، بنابراین مناطق رویش دهنده مو ممکن است محدود باشند.
زنان با کچلی منطقه ای مردانه و یا دارای زخم سر، تمام موهایشان نازک نشده و به راحتی پیوند مو را انجام می دهند.

منبع.تبیان