خصوصیات عمده ی این تیپ شخصیتی، توجه طلبی افراطی و آرایش ظاهری برای جلب توجه و هم چنین داشتن رفتارهای هیجانی و نمایشی است.

شخصیت هیستریک یا نمایشی، یکی از انواع تیپ های شخصیت می باشد. خصوصیات عمده ی این تیپ شخصیتی، توجه طلبی افراطی و آرایش ظاهری برای جلب توجه و هم چنین داشتن رفتارهای هیجانی و نمایشی است. این قبیل افراد، بسیار تلقین پذیر بوده و در روابط بین فردی، بیش از حد متعارف، از خود صمیمیت نشان می دهند. تیپ های هیستریکال بسیار احساسی، برون گرا، شورانگیز، تابع امیال، ساده لوح، بی آلایش و غالباً جذاب هستند. علاوه بر جذاب بودن - به ویژه در بین جنس مخالف- مردم پسند نیز هستند.

ویژگی های افراد دارای شخصیت هیستریک

 وابسته بودن به دیگران:

این قبیل افراد، به گونه ای کودک وار وابسته به دیگران هستند. از کم ترین استقلال شخصی برخور دارند و به تنهایی قادر به انجام امور خود نیستند، توان تصمیم گیری ضعیفی دارند و همیشه منتظرند که دیگران برای آنان تصمیم بگیرند و البته این ناتوانی به شکل جبران کمبود، نمود می یابد.

 تشنه ی توجه و محبت:

حرکات و رفتارها ی شان در جهت جلب توجه دیگران است و برای این کار، به هر ابزاری متوسل می شوند؛ از گریه و زاری گرفته تا ایماء و اشاره های نامتعارف و آرایش های تند. آنان دوست دارند هم چون یک بت پرستیده شوند.

 رفتارهای نمایشی:

این گروه از افراد، رفتارهای نمایشی و درام گونه دارند. این قبیل رفتارهای نمایشی، ممکن است بسیار ظریف و تحسین برانگیز و یا خشن و پرخاشگرانه باشد. بیش تر در جمع و یا مهمانی های خانوادگی سعی می کنند با انجام حرکات نمادین و نقش بازی، در ذهن دیگران خاطره بکارند.

 اغراق در بیان مسائل:

هنگام نظر دادن پیرامون مسائل یا اشخاص، بسیار اغراق آمیز و خارج از حد متعارف صحبت می کنند. آب و تاب خاصی به موضوع می دهند یا بیش تر از آن چه که هست، بزرگ توصیف می کنند و یا بیش از حد، کوچک نمایی و تحقیر می کنند.

هیجان زدگی:

بیش تر مواقع هیجان زده هستند. غم، شادی، خوش بینی، بدبینی، ترس و... را به صورت متناوب و متغیر ابراز می کنند.

احساسات ناپایدار:

احساسات و عواطف آنان، متغیر و سطحی است به گونه ای که احساس شان پیرامون یک موضوع، مدام از حالتی به حالت دیگر تغییر می کند و از عمق بسیار کمی نیز برخوردار می باشد.

 خود محوری:

اشخاص هیستریکال، در واقع افرادی خود محور هستند. وابستگی آنان به دیگران و گدایی توجه و محبت، به منزله ی این نیست که دیگران را افرادی بزرگ و محترم می پندارند بلکه برای این است که آنان را رام و نگران احوال خود کنند که خود، نوعی استعمار محترمانه ی دیگران است.

 ترس از تنهایی:

این قبیل افراد، به شدت از تنهایی هراس دارند و اگر مجبور شوند لحظاتی را تنها و بدون هم نشین سر کنند، به طور حتم پای تلفن خواهند نشست و با افراد زیادی تماس خواهند گرفت تا سرانجام موفق شوند با یکی دو نفر به صحبت بپردازند و از ترس تنهایی، رهایی پیدا کنند.

 اعتماد به نفس پایین:

این قبیل افراد، به این دلیل که از غنای درونی بی بهره اند و وجود خود را در مهر تأیید دیگران احساس می کنند، افرادی شکننده هستند و اعتماد به نفس شان تا حد معنی داری کاهش یابنده است. آنان برای این که مطمئن شوند در چشم انداز دیگران، افرادی بزرگ و محترم هستند، مدام به نظرخواهی از دیگران می پردازند.

 تلقین پذیر:

افرادی زود باور هستند که به راحتی تحت تأثیر دیگران قرار می گیرند، به راحتی فریب می خورند، به سرعت تحت تأثیر فضا و اشخاص قرار می گیرند به گونه ای که خود را از یاد می برند.

تحریک پذیر:

زود برانگیخته می شوند و واکنش های تند و تیزی به محرک های محیطی می دهند.

چه موقع این تیپ شخصیتی، اختلال محسوب می شود؟

همه ی ویژگی های روان شناختی انسان، تا زمانی که در چرخه ی زندگی اش، بی نظمی و آشفتگی ایجاد نکرده باشد، هم چنان یک ویژگی و تیپ منحصر به فرد او تلقی می شود اما موقعی که آن ویژگی از حالت تعادل فراتر یا فروتر رود، اختلال نامیده می شود و باید مورد بررسی و درمان قرار گیرد. درباره ی تیپ شخصیتی هیستریانیک نیز هنگامی که یک یا چند مورد از ویژگی های بالا، به صورت زمان دار و تکرار شونده در وجود فرد ریشه بدواند و مسیر روانی- رفتاری او را از حالت طبیعی خارج کند، فرد به اختلال شخصیت هیستریک مبتلا می شود.

روان درمانی:

اختلال شخصیت هیستریک نیز مانند سایر اختلالات روانی، قبل از هر نوع تجویز دارویی، باید از طریق روان درمانی بررسی و درمان شود. بهترین تکنیک روان درمانی برای این قبیل افراد، استفاده از فن روان تحلیلی است که از آن طریق، در موقعیت ها و زوایای مختلف، از بیمار و رفتارهای او فیلم گرفته می شود، سپس بیمار به همراه روان شانس خود، به تماشای فیلم می نشیند و روان شناس، به آنالیز رفتارها و علائم هشداردهنده ی بیمار می پردازد. بیمار نسبت به وضعیت خود، بینش پیدا کرده و سپس به مقایسه ی اوضاع روانی و رفتاری خود با افراد عادی جامعه می پردازد.

 دارو درمانی:

درمان دارویی، زمانی قابل پی گیری است که در مرحله ی اول، درمان روان شناختی، جواب گوی مشکل فرد نباشد و دوم این که اختلال فرد، با سایر اختلالات روانی هم چون اضطراب، شیدایی، افسردگی و ... همراه باشد که در این حالت، از قرص های ضد اضطراب و افسردگی برای مهار رفتارهای تنشی فرد استفاده می شود. مسلما اگر این این وضعیت در حالت اختلال یاشد باید پیش از ازدواج درمان شود . و حتما با مشاورین ازدواج در ارتباط قرار گیرند. این افراد می توانند شدیداً به کسی وابسته شوند، پر توقع باشند، نقش بازی کنند و ریاکاری از خودشان نشان دهند، از اشک، از حملات غش، از خشم بدون کنترل، از دروغ یا هر حربه ای که لازم باشد بهره می گیرند تا به هدفشان برسند.

این افراد وقتی مرکز توجه نیستند ناراحت میشوند. به عنوان مثال اگر در یک مهمانی خانوادگی حضور داشته باشند و همه قبول کنند که فیلم خاصی را تماشا کنند، قادر نخواهند بود که دو ساعت بدون توجه دیگران به او در جمع حضور داشته باشند. بدون شک یا از فیلم ایراد میگیرند یا هوس خوردن چیزی را می کنند که موجود نیست یا به اطاق دیگر می روند و با آهنگی می رقصند.

احساسات آنها سطحی است و سریعاً تغییر پیدا می کند. به فرم تحریک کننده ای برای دیگران طنازی و دلبری می کنند. دائما" از طریق مدل مو ، آرایش، لباسهای نامتعارف و حرکات دلبرانه تلاش برای جلب توجه دیگران دارند. فرم حرف زدن این افراد سطحی، پر تظاهر و غیر صادقانه است. در نشان دادن احساساتشان تعادل ندارند. اغلب هر چیزی را یا خیلی خیلی دوست دارند یا خیلی خیلی بدشان می آید. قابل گول زدن هستند، زود تحت تاثیر قرار می گیرند، زود باور و ساده لوح اند. روابط خود را با دیگران اغلب صمیمی تر از آنچه هست می پندارند. این افراد اعتماد به نفس کمی دارند، از تلون احساساتشان استفاده می کنند تا توجه محیط را به خودشان جلب کنند، سعی بسیار دارند که جذابیت خودشان را افزایش بدهند. اغلب تصورات و خلاقیت خوبی دارند ولی به جای تکیه کردن بر دانش و تحقیق در زندگی با احساساتشان تصمیم می گیرند.

 منبع.سایت تبیان