کنیم؟

پاسخ: رنگ های موجود در سطوح دندانی اگر وارد نسج مینایی نشده باشند با روشهایی مثل بروساژ دندانها در مطب برداشته میشوند اما اگر رنگ طبیعی دندانها تیره و یا مواد رنگدانه ای در عمق مینا نفوذ کرده باشد روش بلیچینگ استفاده میشود.

بلیچینگ به معنای کاربرد موادی برای سفید کردن دندان ها است بدون اینکه دندان را تراش بدهیم. در این روش از مواد اکسید کننده مثل پراکسید هیدروژن برای روشن تر کردن دندان استفاده می شود. مواد اکسید کننده به داخل ساختمان کریستالی مینا نفوذ کرده و رنگدانه های موجود در آن را اکسید می کند که این عمل باعث سفید شدن رنگ دندان می شود.

دو روش اصلی برای بلیچینگ وجود دارد:

الف) بلیچینگ در مطب

ب ) بلیچینگ در منزل

در روش بلیچینگ در مطب مواد با غلظت بالا به مدت کوتاهی بر روی دندان قرار می گیرد. گاهی از نور یا لیزر برای بالا بردن کیفیت یا کم کردن زمان استفاده می شود. اساس این متد بالا بردن دمای پراکسید هیدروژن می باشد. مزیت بلیچینگ در مطب کم بودن تعداد مراجعه (یک تا سه بار) و نتیجه سریع آن است.

در روش بلیچینگ در منزل ماده سفید کننده توسط خود فرد به طور مستقیم روی دندان ها قرار داده می شود. نحوه درمان به این ترتیب است که پس از تشخیص دندانپزشک، ابتدا از دندان ها قالب گیری شده و مدل گچی ساخته می شود سپس قاشقک های پلاستیکی مخصوصی از روی مدل گچی تهیه می شود. فرد ماده سفید کننده را درون آن قرار می دهد و بدین وسیله ماده روی دندان قرار میگیرد.  ژل سفید کننده در این روش ضعیف تر از روش مطب بوده و غلظتی حدود 16 درصد دارد. مدت و مقدار استفاده از این روش باید کاملا کنترل شده باشد تا آسیبی به لثه و نسوج اطراف دندان وارد نشود. در بلیچینگ در منزل ماده هر روز به مدت 30 دقیقه روی دندان ها قرار گرفته و حدود چهار هفته طول می کشد تا به نتیجه دلخواه برسیم.

در مورد سفید کردن دندانها نباید زیاد افراط کرد زیرا دندانها جلوه ای مصنوعی پیدا می کنند و به این نکته باید توجه داشت سفید کردن دندانها دائمی نیست و استفاده مکرر از مواد رنگدانه دار سبب تغییر رنگ مجدد دندانها می شود.

استفاده از تکنیک های بلیچینگ در منزل و مطب باید همیشه طبق دستور و زیر نظر مستقیم دندانپزشک صورت گیرد و بهداشت دهان باید قبل از درمان ارزیابی شود.

ملاحظات قبل از بلیچینگ:

1. بیماران با سطح بهداشت پایین و افراد سیگاری مورد مناسبی برای بلیچینگ نمی باشند.

2. در کسانیکه دندان های جلوی آنان دارای پر کردگی های وسیع کامپوزیت(مواد همرنگ) دارد نیز بلیچینگ باید با ملاحظات خاصی صورت پذیرد.

3. ریشه های عریان شده که سابقه حساسیت نیز دارند ابتدا باید تصحیح و درمان شوند. بر این اساس بلیچینگ در کسانیکه قادر به حل این مشکل قبل از درمان نیستند منع می شود.

4. استفاده از هر دو تکنیک بلیچینگ در افرادی که به تازگی جراحی لثه انجام داده اند و یا بیماری های لثه درمان نشده دارند نیز نباید صورت پذیرد.

5. همچنین در بیمارانی که به مواد بلیچنگ حساسیت دارند و یا دچار حساسیت های بلند مدت دندانی بوده و درمان نمی شوند نیز نباید تجویز و استفاده شود.

6. تغییر رنگ ناشی از داروی تتراسایکلین و بعضی از موارد فلوئرزیس به درمان بلیچینگ ممکن است پاسخ مناسب ندهد. در این موارد از روش های درمانی دیگری می توان سود جست.

بلیچینگ در منزل (HOME BLEACHING)

در تکنیک سفید کردن توسط خود فرد در منزل ابتدا با گرفتن عکس و نمونه رنگ و ثبت آن، رنگ دندان قبل از درمان مشخص می شود تا بتوان روند درمان را ارزیابی کرد. به بیمار آموزش لازم در مورد چگونگی قرار دادن ماده درون تری (قاشقک) که معمولا به صورت ژل است داده می شود.  بسته به غلظت و درصد ماده سفید کننده حدود یک قطره برای هر دندان کافی است و از قرار دادن زیاد تر ژل در تری باید خودداری کرد. در صورت زیاد بودن ژل و یا پس زدن ژل از تری به دهان و لثه باید آن را با انگشت و یا مسواک پاک کرد . تماس دراز مدت ژل پراکسید هیدروژن با لثه سبب تحریک موضعی لثه می گردد.

بیمار باید بعد از 5 تا 7 روز به دندانپزشک مراجعه کرده و روند درمان مورد ارزیابی قرار گیرد. بهتر است بلیچینگ به آرامی و با ژل های مختلف و غلظت گوناگون ( از کم به زیاد ) انجام گیرد، به این صورت که سرنگ ژل بلیچینگ تک تک به بیمار داده شود و پس از بررسی نتیجه، سرنگ بعدی در اختیار وی قرار گیرد و چنانچه عوارض احتمالی مانند حساسیت بوجود آمد دستورات لازم داده شود و سپس سرنگ بعدی در اختیار وی قرار گیرد و همانطور که در قسمت اول مطلب ذکر شد این عمل حدود چهار هفته بطول می انجامد. در مواردی که بیمار تحلیل لثه دارد و ریشه دندان های وی دیده می شوند می توان از تری های کوتاه تر که فقط تاج دندان را در بر می گرد استفاده کرد که این عمل به کاهش حساسیت دندان کمک می کند.

بلیچینگ در مطب ( OFFICE BLEACHING)

در تکنیک بلیچینگ در مطب ابتدا دندان ها را بروساژ کرده تا هرگونه مواد غذایی و پلاک از روی دندان پاک شود. سپس یک لایه محافظ روی لثه قرار میگیرد تا از آسیب رسیدن به لثه جلوگیری شود. رنگ دندان توسط نمونه رنگ و تکنیک های عکس برداری ثبت و ضبط می شود تا با رنگ دندان پس از درمان مقایسه شده و نتیجه مورد ارزیابی قرار گیرد.

در روش های کنونی که در مطب انجام می شود از نور با طول موج مخصوص برای فعال کردن و گرمادهی به ژل سفید کننده استفاده می شود. به کمک برس، سطح دندان ها با ژل پوشانده می شود و سپس با دستگاهی ویژه نور لامپ هالوژن، به مدت 20 تا 30 ثانیه تابانده می شود. ژل به مدت حدود 20 دقیقه روی سطح دندان باقی می ماند و بعد به کمک ساکشن از روی دندان برداشته شده و محل با گاز تمیز می گردد. در هر جلسه تا رسیدن به رنگ مورد نظر 2 تا 3 بار می توان این عمل را تکرار کرد.

ملاحظات و عوارض پس از بلیچینگ:

بروز حساسیت نسبت به سرما و گرما در چند روز نخست پس از بلیچینگ طبیعی است ولی اگر بیش از چند روز بطول انجامید با مراجعه به دندانپزشک و فلوراید تراپی و همچنین استفاده از مواد ضد حساسیت این عارضه تا حد زیادی بر طرف می شود.

پس از بلیچینگ تا 2 روز از استفاده مواد رنگدانه دار مثل قهوه، چای، شکلات و نوشابه های گاز دار خودداری کرده و تا چند هفته مواد فوق را کمتر استفاده کرد.

نکته مهم : اگر دندان های بیمار پر کردگی های همرنگ دندان داشته باشد پس از عمل بلیچینگ باید ترمیم ها را تعویض و با رنگ جدید هماهنگ کرد. در موارد تغییر رنگ ناشی از داروی تترا سیکلین و یا فلوئورزیس که به علت زیاد بودن فلوراید آب آشامیدنی در هنگام تشکیل مینای دندان است ممکن است بلیچینگ کار ساز نبوده و یا کاربرد آن نتیجه کمی داشته باشد،.

نکته دیگر در مورد دندان هایی است که به علت ضربه دچار تغییر رنگ شده اند می باشد. نمای این دندان ها پس از درمان ریشه و یا قبل از آن با دندان های مجاور متفاوت است. روش سفید کردن این دندان ها با روش های فوق کاملا متفاوت بوده و فقط در مطب قابل انجام است و با تکنیک خاصی می توان به نتیجه رسید .سایت تبیان